Selecteer de taal

December 2018
Beste familie, vrienden en bekenden,
We zitten al weer bijna aan het einde van alwéér een jaar – waar gaat de tijd naar toe? – en het wordt dus hoog tijd om weer eens iets van me te laten horen. Het schrijven gaat soms moeilijk, vooral op de computer, maar ik doe mijn best om er iets van te maken!!

Als ik zo rondkijk op mijn kamer – en andere mensen doen dat ook! – dan zie ik zo´n honderd foto´s van mensen, voornamelijk uit Bolivia. En dat zegt veel, voor mijzelf en ook voor al die andere mensen, die hier komen: "het zegt dat mijn hart in Bolivia ligt en dat blijft zo".
Ik ben dan nu al wel een behoorlijk lange tijd in Nederland, maar ik heb toch zeker de hoop niet opgegeven; ik probeer elke dag met hoop verder te gaan!! En dat doen velen van jullie ook; daarom was er bv. een Bingo in Moergestel voor de jongeren in Cochabamba, wederom een Toer Mee, verkoop van kerstkaarten en –stalletjes en nog zóveel andere dingen.
We werken er nog steeds aan om terug te keren naar het land en de stad waar ik van houd!! Ik heb nu zo´n 100 foto´s opgehangen, maar ik heb er nóg wel 100 die nog aan de muur kunnen!!

angel damaris en liamIk heb elke dag contact met Bolivia, eigenlijk alleen via whatsapp, omdat ik daar het beste mee uit de voeten kan. Ik word steeds om goede raad gevraagd en ik doe m´n best… Ángel schreef: “Padre Theo, ik moet je iets vertellen”. Ik schreef terug, “Zeg maar, Ángel, hoe lang je vriendin in verwachting is of is het kind al geboren?” Twee dagen later kreeg ik een foto van Ángel met zijn vriendin Damaris mét de baby en ik mocht ook nog mee beslissen hoe dat het kind zou gaan heten… Ik denk dat het Liam Gabriel is geworden. De foto hangt hier aan de muur!

Davíd is iemand die ook nog bij ons in huis woont, maar hij moet dit jaar nog eindexamen doen om dan fysiotherapeut te zijn. Hij is jaren terug recht van straat bij ons gekomen!!
Fernando loopt ook al jarenlang rond bij ons; hij heeft altijd aanvallen van epilepsie gehad, maar is dit jaar wél geslaagd voor zijn eindexamen middelbare school!! Hij heeft ons veel hoofdpijn bezorgd, maar nu óók dit goede nieuws!!
En op Casa Ana María zijn er dit jaar maar liefst zeven jongeren die de middelbare school afsluiten, eentje misschien zelfs als beste leerling van de school!! Zijn dát geen resultaten??

Aan de muur hangt de foto van de kinderen van Giovanna. Drie van haar kinderen. De vader van de eerste dochter stierf al snel aan Aids. Giovanna en haar dochtertje waren niet besmet. Ze kreeg een andere man, helaas iemand die veel op straat woonde, verslaafd aan lijm en drugs en alcohol. Veel huiselijk geweld, maar ze hadden samen wel twee kinderen en kortgeleden nóg eentje. Hij is uiteindelijk gaan werken in Chili, maar het geld gaat vooral naar een andere vrouw die hij intussen heeft. Af en toe krijgt Giovanna ook wat voor de kinderen. Zij zelf verdient elke dag de kost met sokken verkopen op straat. We proberen om de kinderen in elk geval op school te houden en hen zó tóch een kans te geven op een betere toekomst. Giovanna is een jonge vrouw, die heel veel heeft geleden, maar wél alles doet voor haar kinderen en hen een kans in het leven wil geven. Dat zou een grote prestatie zijn!!

De foto van Jhérico hangt er ook. Hij is nu 22 of zo. Toen hij twee was ging zijn moeder even weg om melk te kopen en is nooit meer teruggekomen. Jhérico heeft bijna zijn hele leven op straat gewoond, altijd lijm snuivend, maar een goed mens, nooit stelend of zo; hij heeft nu een vriendin en samen hebben ze een kind, allemaal op straat. We proberen contact te houden en we geven het niet op met hem/hen.
Er hangen ook foto´s van ons schooltje met allerlei activiteiten. Zo´n 200 meisjes en jongens, die tenminste een kans krijgen om naar school te gaan.

Er hangt ook een Braziliaanse familie bij, goeie vrienden van mij; foto van de opa, de vader en de zoon Nicolás. Rijke mensen, hele goede mensen. Nicolás is nét begonnen met zijn studie in de V.S. Die tegenstelling arm-rijk is er ook in Bolivia en daar moeten we nog veel aan doen. Die mensen zijn erg goed en hartelijk en staan open om onze jeugd te helpen.
En zó zijn er zoveel jonge mensen: Mateo, Alberto, Luís, Víctor, Felicidad, Vladimir, Cecilia, Ismael, Margaritha, Andrés, Albino, Sabino, Jhoaquín, José Luís, etc., etc. en élk van hen heeft een eigen verhaal, meestal in armoede geboren en tóch vaak ver gekomen.

O ja, en in de afgelopen maanden zijn ook nog Omar en Marcelo gestorven (alle twee ongeveer 35 jaar jong) en is Limber getrouwd.

Mijn muur en deuren hangen nog vol met foto´s, beste mensen en ik heb daarom nog veel dromen. In de afgelopen maanden heb ik veel bezoek gehad, o.a. van enkele van mijn beste vrienden uit mijn hele leven en die hebben bevestigd, wat mijn roeping isː "proberen iets te doen aan het leven van bijvoorbeeld Giovanna".
Dat móéten we doen!! Maar ik kan dat niet alleen en daarom vraag ik U allen om mij daarbij te helpen.
Dat betekent Kerst óók: proberen een beetje leven te geven aan mensen, die maar heel weinig hebben, een beetje licht in hun duisternis.

Ik dank jullie allemaal voor wat jullie doen, en ik hoop dat jullie daar mee door zullen blijven gaan. En ik wil blijven vechten om me daar ook weer helemaal voor te kunnen inzetten in de toekomst.

Veel dank voor alle kaarten, e-mails, kaarsen, gebeden en alle goede wensen, en ook voor de financiële steun die ik steeds van jullie mag ontvangen!! Ik wens jullie allemaal een Zalig Kerstfeest en alle goeds voor het Nieuwe Jaar 2019!! Met de hartelijke groeten en de allerbeste wensen!!

Theo Raaijmakers
p/a Karel Doormanlaan 9
5688 BP Oirschot